Úrsula Heinze, dunha Alemaña en guerra a unha aldea galega

• A escritora alemá afincada en Galicia repasa en "Flashes" algunhas das súas vivencias

Imaxe da escritora Úrsula Heinze

“Cando había alarma de bombas, había que meterse no soto. Miña nai sempre tiña unha navalla de afeitar“

A vida de Úrsula Heinze (Colonia, 1941) arrinca nunha Alemaña en guerra. Dende os anos 70 a súa vida transcorre en Galicia, onde fundou e presidiu o PEN Clube, e publicou numerosas obras: novelas, relatos, ensaios, e literatura, tanto en galego como en alemán.

Instantáneas dunha vida con luces e sombras

En "Flashes" percorre a través de instantáneas curtas algúns dos recordos máis salientables ou curiosos da súa vida, moitas veces dende o sorriso, pero tamén dende outras emocións. "Cando había alarma de bombas, había que meterse no soto. Miña nai sempre tiña unha navalla de afeitar, porque se quedabamos aí debaixo e a casa caia enriba de nós, ela dicía que nos cortaría as veas para morrer rápido"

“Eu vin dun mundo totalmente distinto, unha grande cidade de 9 millóns de habitantes... e caio aquí, na aldea. Acolléronme con curiosidade“

Heinze cóntanos nesta entrevista cómo foi a súa chegada a Galicia: "eu vin dun mundo totalmente distinto, unha grande cidade dun millón de habitantes... e caio aquí, na aldea..." Galicia aportoulle unha vida co seu home, rodeada de xente sinxela. "Acolléronme con curiosidade, era a estranxeira, pero son unha persoa que se adapta a todo." O máis difícil, recoñece, foi integrarse no mundo literario galego, xente de certa cultura... porque ahí sempre recibín rexeitamento."

Entrevista Ursula Heinze .- 13/03/2021

A literatura e o humor como terapia

"Botar a vista atrás ás veces é duro", di Heinze, anque ela o fai dende o humor, e o usa como terapia nos seus momentos máis duros, coma no seu ingreso psiquiátrico, do que saíron dous títulos: "... e os domingos, un croissant" e "Pon un psiquiatra na túa vida... e xa verás".

“O sanatorio é un mundo real ate certo punto“

"Eu estiven alí, pero eu a cabeza a tíñaa moi ben, tiña outras cousas. É un mundo real ata certo punto, porque os problemas e as persoas son reais... recordo esta época con momentos felices".